พระสมเด็จวัดระฆัง พิมพ์ปรกโพธิ์ เนื้อปูนเพชร พร้อมบัตรรับรอง-เลี่ยมทอง ฟรี

ตำนานพระสมเด็จวัดระฆัง โดยหลวงปู่คำ และ พระธรรมถาวรช่วง ตอนพระสมเด็จชุดเบญจภาคีวัดระฆัง , หลวงปู่คำ ผู้ชำนาญการเฉพาะพระเครื่องสมเด็จฯ กล่าวเอาไว้ว่า พระสมเด็จองค์แท้จริงนั้นหมายถึงพระสมเด็จฯโต ท่านสร้างไว้เมื่อครั้งยังมีชีวิตอยู่ ระหว่างปี พ.ศ 2350 - 2415 เท่านั้น สมเด็จฯโตได้สร้างพระไว้ตั้งแต่ยังเป็นพระโต หรือ ขรัวโต จนมาเป็นพระครูปริญัติธรรม ท่านทำพระสี่เหลี่ยมชิ้นฟักเอาไว้มากมายแจกบ้าง บรรจุกรุตามวัดต่างๆบ้าง เมื่อท่านโตได้สมณศักดิ์เป็นพระราชปัญญาภรณ์ สร้างพระขึ้นมา 60 พิมพ์แล้วแจกตามวัดต่างๆ วัดไหนมาขอก็ให้ทุกวัด.

เมื่อท่านโตได้สมณศักดิ์เป็นพระเทพกวี ศรีวิสุทธินายก ท่านทำพระพิมพ์แจกญาติโยมมากยิ่งขึ้น มีผู้แกะแม่พิมพ์มาถวายเพิ่มมากกว่าทุกครั้ง ก็ยังไม่พอแจก ต้องเอาพระที่เหลือเก่าๆมาแจกแทน.

เมื่อท่านโตได้สมณศักดิ์เป็นพระธรรมกิตติโสภณ ทำพระไว้ 4 พิมพ์ มีพิมพ์ปรกโพธิ์ พิมพ์เกศตรงชนซุ้ม(เกศจรดซุ้ม) พิมพ์เกศทลุซุ้ม และ พิมพ์ฐานแซม เนื้อข้าวสุก กล้วยหอม เศษอาหารและชานหมากที่เจ้าประคุณสมเด็จฯฉันแล้ว ปูนเปลือกหอย ขี้ตะไคร่ ใบเสมา น้ำอ้อยเคี่ยวจนเป็นยางมะตูม อย่างละ 5000 องค์ เป็นพิมพ์ของคุณหลวงสิทธิ์ พระพิมพ์นี้สวยงามพอสมควร คนในวังมาขอกันทั้งวัน ท่านโตบอก พระที่ให้ไปนั้น ให้ไปเพื่อทำมาหากิน และบอกว่า "ถ้ารวยแล้ว อย่ามานะโยม" ปรากฏว่าคนที่ได้พระไปในครั้งนั้น รวยเป็นเจ้าของธุระกิจใหญ่โตกันทุกคน.

ในระหว่างปี พ.ศ 2398 องค์สมเด็จพุฒาจารย์โต พรหมรังสี ท่านเดินทางไปเยี่ยมญาติที่กำแพงเพชร ได้ไปอ่านตำนานลานเงินที่มีคนนำมาถวายที่วัดเสด็จ ทำให้รู้ถึงวิธีสร้างพระเครื่องตามวิธีของฤาษี 11 ตน อีกทั้งยังพาไปขุดค้นหาพระในเจดีย์วัดบรมธาตุ ที่พังทลายลงมา พบพระซุ้มกอ และพระตระกูลทุ่งเศรษฐีย์ ที่แตกหักจำนวนมาก พอถึงวันกลับ ท่านเจ้าประคุณสมเด็จโต ก็เก็บเอาพระที่แตกหักกลับมาผสมผงพระรอด ผงพระสุพรรณ ผงพระซุ้มกอ ผงพระนางพญา ที่ท่านเก็บสะสมไว้ก่อนหน้านั้นมาสร้างพระชุดเบญจภาคีวัดระฆังอย่างพิถีพิถัน มองดูด้วยตาเปล่าจะเห็นเนื้อพระมีสีคล้ายงาช้าง และ แตกลายงาคล้ายสังคะโลก มองเห็นมวลสารต่างๆสวยงาม ไม่เหมือนพระสมเด็นรุ่นใดๆที่สร้างมาแล้ว.

เจ้าประคุณสมเด็จโต บอกว่าท่านจะสร้างพระชุดนี้ไว้แจกแก่เจ้านายชั้นสูง หรือ เชื้อพวงศ์ ในวันที่ท่านได้รับสมณศักดิ์ขึ้นเป็นสมเด็จพุฒาจารย์ ต้องทำกันเป็นพิเศษหน่อย.

เมื่อท่านโตได้สมณศักดิ์ขึ้นเป็นสมเด็จพระพุฒาจารย์ ในปี พ.ศ 2407 ก็ได้นำพระชุดเบญจภาคีที่สร้างเตรียมไว้ หลังกลับจากที่ไปเยี่ยมญาติที่กำแพงเพชร มาแจกในงานฉลองสมณศักดิ์ที่วัดระฆัง โดยสร้างตามสูตรพระซุ้มกอกำแพงเพชร ซึ่งเห็นได้ว่าพระสมเด็จจะมีลักษณะโค้งมนเหมือนกับพระซุ้มกอ เพราะว่าพระซุ้มกอกำแพงเพชร เป็นพระต้นแบบของสมเด็จวัดระฆัง.

หลวงปู่คำได้บอกว่า ต่อไปพระชุดเบญจภาคีนี้ อย่าว่าแต่จะหาไว้บูชาเลย หาดูก็ยังยาก ทุกพิมพ์คนเสาะแสวงหากันมาก เพราะคนที่ได้ไปก่อนหน้านั้นมีประสบการณ์ทำให้ผู้ที่มีไว้บูชา แคล้วคลาด ปลอดภัย รอดตาย ราวปาฏิหาริย์ และ ร่ำรวยมาแล้วมากมาย นักเลงพระเครื่องทุกคนยอมรับว่า พระของเจ้าประคุณสมเด็จโต พรหมรังสี ในยุคนั้นโด่งดังสุดขีด ราคาก็ขึ้นสูงลิ่วและยังหายาก ไม่ค่อยมีหลุดออกมาปรากฏสู่สายตาผู้คนทั่วไปบ่อยนัก พระของสมเด็จฯพิมพ์เก่าๆยังมีอยู่กับลูกหลานเจ้านายชั้นสูง หรือ เชื้อพวงศ์อีกมากมาย แต่เค้าไม่เอามาอวดกันเหมือนนักเลงพระทั่วไป.

พระที่ท่านโตทำครั้งแรก ตั้งแต่ยังเป็นพระลูกวัด จนได้สมณศักดิ์ขึ้นเป็นพระธรรมกิตติโสภณ พระรุ่นนั้นผสมน้ำผึ้งและน้ำอ้อยทั้งนั้น เนื้อพระจึงแห้งเปราะ แตกหักง่าย ตอนมาเป็นสมเด็จแล้ว จึงมาใช้น้ำมันตังอิ๊ว หลวงวิจารณ์เจียรนัยเป็นผู้แนะนำให้ใช้น้ำมันตังอิ๊ว ตั้งแต่นั้นมาพระสมเด็จแต่ละพิมพ์ แต่ละชนิด เจ้าประคุณสมเด็จโต ท่านสร้างเป็นพุทธบูชาและแจกฟรี ไม่มีการซื้อขาย จึงไม่จำเป็นต้องทำตำหนิ หรือ เครื่องหมายอื่นใดไว้ที่องค์พระ ส่วนเส้นข้างหรือหวายผ่าซีกที่ครอบองค์พระชิดซ้ายบ้าง ขวาบ้าง ไม่เท่ากัน เกิดจากคนตัดพิมพ์ ไม่ใช่เกิดจากแม่พิมพ์ จะเอามาเป็นมาตรฐานตายตัวไม่ได้.

การสร้างพระของเจ้าประคุณสมเด็จโต ท่านสร้างในวาระและเวลาว่าง ไม่ได้กำนดจำนวนว่าจะสร้างเท่าไหร่ มีมากบ้างน้อยบ้าง ไม่เท่ากัน ผู้ช่วยในการสร้างพระชุดเบญจภาคีนั้น นอกจากท่านเจ้าประคุณพระธรรมถาวรช่วงและนายน้อยง่อย สองคนที่กล่าวมาแล้ว ยังมีอีกหลายท่านที่ช่วยกัน คือ พระภิกษุพ่วง พระภิกษุภู ต่อมาคือ หลวงปู่ภู วัดอินทร์ พระเกจิอาจารย์ชั้นยอดอีกองค์หนึ่งของเมืองไทย พระภิกษุแดง พระภิกษุโพธิ์ สามเณรเล็ก และ หลวงบริรัตขโรฆาภาต แพทหลวง ร.4 ซึ่งมีบ้านอยู่ใกล้วัดระฆัง เวลาว่างๆก็มักจะมาช่วยท่านเจ้าประคุณสมเด็จโต สร้างพระพิมพ์เบญจภาคีอยู่เสมอๆ.

การผสมผงพระ ท่านเจ้าประคุณสมเด็จโต จะเอาผงวิเศษเช่น ผงปถมัง ผงอิทธิเจ ผงตรีนิสิงเห ผงมหาราช มาใส่บาตรและเอาผงที่เก็บไว้ทั้งหมดมาผสมกันจนครบ และ นำน้ำศักดิ์สิทธิ์ตามที่ต่างๆมาผสมผงให้เข้ากัน แล้วเอาน้ำมันตังอิ๊วใส่ลงไปนวดผง จนเป็นเนื้อเดียวกัน ผู้ที่ผสมผงพระของท่านโต มี ขรัวตาพลอย หลวงปู่คำ ปลัดโฮ้ และ ปลัดมิน ท่านเป้ง พระทั้ง 5 รูปนี้เป็นพระคู่ใจของท่านเจ้าประคุณสมเด็จโต.

ลักษณะเนื้อพระชุดเบญจภาคีมีดังนี้ :

- เนื้อสีเหลืองอ่อนดุจงาช้าง

- เนื้อละเอียดอ่อนแตกเป็นลายงา หรือ ลายคล้ายชามสังคโลก

- เนื้อมีลักษณะชื้นคล้ายเปียกน้ำอยู่เสมอ เนื่องจากผสมน้ำมันตังอิ๊วมากขึ้น แต่แข็งแกร่ง มีวัตถุเล็กๆสีดำและสีแดงฝังอยู่ในส่วนใดส่วนหนึ่งของพระทุกองค์

- น้ำหนักเบากว่าพระพิมพ์อื่นๆ

- ชนิดทรงสามชั้นมีสามอย่าง คือ สีเหลืองอ่อนเหมือนงาช้าง สีขาว สีขาวตุ่นๆ มีคุณวิเศษทางคงกระพันชาตรี ทางเมตตามหานิยม ดลบันดาลให้มีโชคลาภ ทั้งสามอย่างนี้มีขนาดเดียวกันคือ กว้าง 4.1 ซม. สูง 6.1 ซม. โดยหลวงวิจารณ์เจียรนัยเป็นผู้ทำแม่พิมพ์ให้.

คุณหลวงสิทธิ์ หัวหน้าช่างสิบหมู่ นายเจิม นายจอนวงค์ ช่างหล่อคู่แฝด และ ช่างตกแต่งในพระราชวัง มี ช่างสิบหมู่ ช่างบ้าน ช่างหล่อ ช่างต่อเรืออู่บางขุนพรหมนอก ช่างอ่างทอง และ ช่างอยุธยา แต่ละช่างก็แกะแม่พิมพ์มาถวายท่านโตกันเยอะแยะ ทุกคนที่แกะพิมพ์มาให้ท่านโต หลวงปู่คำว่าสวยทั้งนั้น เพราะเจ้าของแม่พิมพ์พระทุกพิมพ์มีเจตนาดี จึงเอามาถวาย นี่เป็นคำพูดของท่านโต ปู่คำว่าท่านโตจะไม่พูดว่าแม่พิมพ์นี้สวย แม่พิมพ์นั้นไม่สวย พวกช่างจึงได้แกะแม่พิมพ์มาถวายมากมาย และ ผู้ที่แกะแม่พิมพ์มาให้นั้นจะได้เห็นพระที่พิมพ์ออกมาแจกคนที่ไปทำบุญที่วัดทุกพิมพ์ เพราะท่านโตไม่ได้เลือกที่รักมักที่ชัง.

หลวงวิจารณ์เจียรนัยได้มาแกะแม่พิมพ์ให้ท่านโตอย่างจริงจังตอนที่เป็นสมเด็จฯแล้ว แม่พิมพ์ของหลวงวิจารณ์เป็นแม่พิมพ์ที่แกะจากหินอ่อน แทบทุกพิมพ์จึงคมชัดและสวยงามมากกว่าพิมพ์ใดๆ เมื่อเวลาจะสร้างนั้น สมเด็จฯมีดินสอแท่งใหญ่อยู่แท่งหนึ่ง จะให้นายน้อยซึ่งเป็นง่อยและอาศัยอยู่กับท่านมานานแล้ว เลื่อยดินสอเหลืองออกเป็นชิ้นเล็กๆและนำลงผสมกับเนื้อและเปลือกกล้วย ตำจนละเอียดดีแล้วจึงให้นายน้อยกับพระธรรมถาวรช่วง ช่วยกันพิมพ์พระลงในแม่พิมพ์ที่ช่างเทพและหลวงวิจารณ์เจียรนัยเป็นคนแกะแม่พิมพ์ให้ใหม่ เป็นแม่พิมพ์ขนาดเล็ก รูปหลังเบี้ย ฐานสามชั้น เสร็จแล้วเก็บใส่บาตรไว้ในกุฏิชั้นใน แล้วทำพิธีปลุกเสกวันละสามครั้งคือ เช้า กลางวัน และหัวค่ำ.

วัสดุที่ใช้สร้างพระ ท่านเจ้าประคุณพระเทพจารย์เทวีลมูณฯ วัดระฆังอ้างคำบอกเล่าจากท่านเจ้าคุณพระธรรมถาวรช่วง ซึ่งเป็นพระฐานานุกรม ของ เจ้าประคุณสมเด็จฯอีกต่อหนึ่งว่า การสร้างพระสมเด็จของเจ้าประคุณนั้น ท่านใช้ปูนเปลือกหอยเป็นหลัก เพราะเปลือกหอยด้านในมีมุกส่องประกายสดใส ผสมด้วยข้าวสุก เกสรดอกบัว ขี้ไคลใบเสมา น้ำมันตังอิ๊ว เนื้อและเปลือกกล้วยหอม ขี้ธูปในพระอุโบสถ ดินกรุตามพระเจดีย์เก่าๆ เศษอาหารและชานหมากที่สมเด็จฯฉันแล้ว ผงวิเศษในทางแคล้วคลาด เมตตามหานิยม จากผงดินสอที่เจ้าประคุณเขียนอักขระตัวขอมในเวลาลงเลขยันต์ต่างๆ.

พระอาจารย์ขวัญ วิสิทธิ์โถ วัดระฆัง อ้างว่าได้ยินคำบอกเล่าจากเจ้าคุณพระธรรมถาวรช่วง ศิษย์ก้นกุฏิรุ่นแรกของเจ้าประคุณสมเด็จฯโตว่า พระสมเด็จที่สร้างจากมือท่านแท้ๆนั้น ยังมีพุทธคุณพระรอด พระผงสุพรรณ พระซุ้มกอ พระนางพญา ขลังและศักดิ์สิทธิ์มิเสื่อมคลาย ส่งผลให้ผู้ที่มีไว้บูชา ทำมาหากินเจริญรุ่งเรือง ร่ำรวย มีโชคมีลาภ มีความสำเร็จ และแคล้วคลาด ปลอดภัยตลอดมาถึงทุกวันนี้ ด้วยบารมีขององค์สมเด็จพุฒาจารย์โต พรหมรังสี ท่านปลุกเสกเสริมไว้.

ต่อมาปี พ.ศ. 2399 พิธีปลุกเสกพระสมเด็จเปลี่ยนแปลงไปบ้าง กล่าวคือ สมเด็จฯได้เอาบาตรที่ใส่พระพิมพ์ทั้งเก่าและใหม่ไว้จนเต็มแล้วนั้นไปตั้งไว้ที่หอสวดมนต์หน้าพระประธานแล้ววงสายสิญจน์จากพระประธานไปยังบาตรพระ อาราธนาภิษุทั้งปวงที่มาเจริญพุทธมนต์ในระหว่างเข้าพรรษาว่า ช่วยกันปลุกเสกพระของฉันด้วย ทำเช่นนี้ตลอดฤดูเข้าพรรษา ครั้นครบกำหนดไตรมาสแล้ว สมเด็จฯได้เอาพระที่ปลุกเสกครบกระบวนความแล้วไปบรรจุไว้ตามเจดีย์วัดต่างๆเช่น วัดชีปะขาว วัดศรีสุดาราม วัดตะไกรที่แขวงกรุงเก่า วัดระฆังฯ วัดเกษไชโย(อ่างทอง) วัดบางขุนพรหม วัดอินทร์ และแจกแก่ผู้คนที่สนใจทั่วไป.

ท่านเจ้าประคุณสมเด็จฯ เคยติดการฉันหมาก แต่พออายุ 62 ปี ท่านเลิกฉันหมาก แล้วเปลี่ยนจากการจับไม้ตะบันหมากมาเป็นการบริกรรมชักลูกประคำ จนถึงอายุ 84 ปี 2 เดือน 5 วัน ท่านเจ้าประคุณสมเด็จฯ ถึงแก่มรณะภาพ เมื่อเวลาสองยาม วันที่ 22 มิถุนายน พ.ศ. 2415 ตรงกับวันแรม 2 ค่ำ เดือน 8 ปีวอก ณ หอสวดมนต์ วัดอิทรวิหาร.

หลังจากเจ้าประคุณสมเด็จโตมรณะภาพไปแล้ว ก็มีพระสมเด็จที่สร้างโดยพระในวัดระฆังฯดังเช่น หลวงปู่นาค ที่สร้างคู่ขนานกันมากับเจ้าประคุณสมเด็จโต ออกมาสู่สายตาประชาชนจำนวนมาก นอกจากนั้นยังมีกลุ่มนักนิยมสะสมพระสมเด็จ ทำปลอมขึ้นมาอีกมามาย " พระแท้ของจริงต้องเห็นเนื้อพระและมวลสารได้ชัดเจน พระปลอมจะไม่เห็นเนื้อพระและมวลสารใดๆ ".

พระต้องอยู่ในสภาพเดิม ไม่ผ่านการล้าง แตก-หัก หรือบิ่น ไม่หักเปอร์เซ็น ภายในเวลาที่กำหนดค่ะ .